مدح و ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها
یک تکه ابـر ســوی بـیـابان بـیـاورید قحـطیِ عـشـق آمـده بـاران بـیـاورید بر روح پر تـلاطم انسان عصر جهل آرامشی به وسعـت طوفـان بـیاورید یک چشمه از بهشت خدارا از آسمان تا خـانه ی پـیـمـبـر دوران بـیـاوریـد الـطــاف بـی نــهـایت پــروردگـار را در قـالب سه آیـه ی قـرآن بـیـاورید یک سیب سرخ را به پیمبر دهید و پس حوریه ای به کسـوت انـسان بیاورید هرسیب سرخ سیبِ پیـمـبر نـمـی شود هرسوره ای که سورۀ کوثر نمی شود زيـبــا نـزول كرده و زيبـا تـر ازهمه اين كه نشسته اين همه بالاتر از همه خــوابــيــده است هـمره لالايي نـسيـم دريا به روي دامن دريـا تـر از هـمه از باغ و باغبان گلش دل ربوده است اين غنچه ای كه گشته شكوفا تر از همه او ماه خانواده ی خـورشـيد مكه است بيخود كه نيست آمده زهراتر از همه با اين همه لطافـتـش انـصاف را بگو انسيه هست اين زن حورا تر ازهمه؟ ما را به مدح مادر آئینه ها چه کــار؟ جایی که مدح فاطمه را کرده کردگار روشن به نورِآمدنش آسمان شده است اين زن كه قبل خلقت خود امتحان شده است عـطربـهـشت آمده هــمــراه مـقــدمش دنياي پيربا نفس او جـوان شده است هان اي زنان زنده به گورزمان جهل هنگام رستخيزحقوق زنان شده است وقت نــمـاز شــرعـي اگر چه نـيـامده برخيزاي بـلال زمان اذان شده است آخــر ميـان خــانـۀ آئـيـنـه هـاي شهـر آيينـه ی خـداي نما ميهمان شده است زهرا نبود زُهره دگر نُه فلك نــداشت زهرا نبود سفـرۀ خـلـقت نـمك نداشت خير كثير چـشمۀ جوشان كـوثـر است بنـيـان گـذار نسل شريف پيمبر است حرف خدا و سورۀ كوثر به روشني است نسلي كه فاطمي نبُوَد نسل ابتر است اين خــانــواده را بركت ميـدهــد خـدا اين نسل سبز زنده ترين قوم محشر است ما را غم از تلاطم دريـاي كفر نيست تا كـشـتي نـجات ولايت شـناور است ما كودكان گمشده ی صبـح محـشـريم امّيــدمـان به آمدن از راه مادر است هر بانويي كه بانوي محـشر نمي شود هركس براي شيعه كه مادر نمي شود تو چشمـۀ زلال حـيـاتي كه گـفـتـه انـد بالاتــر از تـمـام صفـاتي كه گفـته اند بعد از پــدر به روح بلنـد تـو مي رسد بانو سلامِ حـق، صلـواتي كه گفته اند جز با كــلـيـدِ مِـهـر شمـا وا نـمی شود درروز حشر باب نجاتي كه گفـته اند وصف تو با كلام زميني كجا رواست شأن كنـيز توست رُواتـي كه گفته اند شيــرين تــر از شـورِ نــم اشكـهايـتان ازشهد شاخــه هاي نباتي كه گـفته اند بانــو بـيــا و يـك شب جمعـه ببر مـرا همراه خود كنار فــراتـي كه گفته اند بيش ازهـزار سال بُــوَد گـريـه ميكنی بر داغ كـشتـۀ عـبَـراتي كه گفـته انـد اي مـادر شـهـيــد دعـا كن بــراي من يك شب بميرم از غــم ارباب بي كفن |